Warunki skorzystania z regulacji safe harbour

Alert autorstwa eksperta PKF (Gabriela Pieja - Departament Cen Transferowych).

Warunki skorzystania ze zwolnienia dokumentacyjnego dla transakcji zawieranych z wykorzystaniem regulacji safe harbour

Sporządzanie dokumentacji cen transferowych stało się w ostatnich latach jednym z kluczowych elementów wywiązywania się przez podmioty powiązane z restrykcyjnych obowiązków nakładanych przez zmieniające się regulacje. Aby ułatwić przedsiębiorcom spełnianie obowiązków dokumentacyjnych, przepisy prawa od 1 stycznia 2019 roku przewidują możliwość skorzystania z uproszczeń tj. stosowania rozwiązań zwanych "bezpieczną przystanią" (ang. safe harbour).

Czym jest safe harbour?

Regulacje typu safe harbour umożliwiają przedsiębiorcom zastosowanie uproszczonych zasad ustalania cen transferowych w wybranych transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi. Celem wprowadzenia tych regulacji jest ograniczenie obciążeń administracyjno-biurokratycznych, a także zmniejszenie ryzyka zakwestionowania ustalonych cen przez organy podatkowe, co w konsekwencji zwiększa bezpieczeństwo podatkowe podatników.

Na podstawie art. 11g Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa o CIT) oraz oraz art. 23s Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT), podatnicy pod pewnymi warunkami mogą skorzystać ze zwolnienia z obowiązku sporządzania pełnej dokumentacji cen transferowych. Możliwość skorzystania z regulacji safe harbour ustawodawca przewidział dla dwóch kategorii transakcji tj. usług o niskiej wartości dodanej oraz niektórych transakcji finansowych - pożyczek, kredytów i emisji obligacji.

Usługi o niskiej wartości dodanej

Usługi o niskiej wartości dodanej to rutynowe, powtarzalne i nieskomplikowane transakcje wspierające działalność gospodarczą, ale nie stanowiące jej głównego przedmiotu (ang. core business). Co więcej, wartość tych usług, świadczonych przez usługodawcę na rzecz podmiotów niepowiązanych, nie powinna przekroczyć 2% wartości tych usług świadczonych na rzecz podmiotów powiązanych i niepowiązanych. Do usług o niskiej wartości dodanej zalicza się m.in. usługi w zakresie finansów przedsiębiorstwa, usługi prawne, usługi w zakresie podatków, usługi administracyjno-biurowe i inne wymienione w załączniku nr 6 Ustawy o CIT.

Aby skorzystać ze wskazanego uproszczenia, należy spełnić łącznie następujące warunki:

1. narzut na kosztach tych usług został ustalony przy wykorzystaniu metody rozsądnej marży albo metody marży transakcyjnej netto i wynosi:

a) nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług,

b) nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług;

2. usługodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową;
3. usługobiorca posiada kalkulację obejmującą następujące informacje:

a) rodzaj i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji,

b) sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług.

Transakcje finansowe - pożyczki, kredyty i emisje obligacji

Zastosowanie regulacji safe harbour jest w takich przypadkach możliwe, jeśli oprocentowanie w momencie zawarcia umowy jest określone na podstawie odpowiedniego rodzaju stopy bazowej i marży wskazanych w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy. Ponadto, muszą zostać spełnione jednocześnie poniższe warunki:

• nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
• pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
• w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;
• pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (tzw. raj podatkowy).

Poniższa tabela przedstawia zmiany w 2024 roku w stosunku do 2023 roku odnośnie wysokości marż obowiązujących dla transakcji zawieranych między podmiotami powiązanymi, zgodnie z właściwymi obwieszczeniami Ministra Finansów. 

Jeśli wartość bazowej stopy procentowej jest ujemna, marża stanowi sumę wartości bezwzględnej bazowej stopy procentowej i wartości określonej w powyższych punktach.

Obowiązek raportowania MDR dla transakcji finansowych korzystających z safe harbour

Należy zauważyć, że korzystanie z regulacji safe harbour w przypadku transakcji finansowych wpływa na zakres obowiązków sprawozdawczych związanych z raportowaniem schematów podatkowych MDR (ang. Mandatory Disclosure Rules). Wynika to z faktu, że safe harbour dla transakcji finansowych stanowi krajowe uproszczenie, co kwalifikuje skorzystanie z niego  jako schemat podatkowy podlegający raportowaniu. Wobec tego każda umowa pożyczki, kredytu lub emisji obligacji zawarta z podmiotem powiązanym spełniająca wymogi z art. 11g ustawy o CIT lub art. 23s ustawy o PIT stanowi schemat podatkowy, choćby wartość transakcji nie przekroczyła progu dokumentacyjnego.  

Natomiast skorzystanie z uproszczenia safe harbour w przypadku usług o niskiej wartości dodanej takiemu raportowaniu nie podlega, ponieważ wynika bezpośrednio z Wytycznych OECD i obowiązuje również w innych krajach.

Podsumowanie

Zwolnienie dokumentacyjne wynikające z wykorzystania regulacji safe harbour zapewnia szereg niekwestionowanych korzyści. Przede wszystkim, zapewnia ochronę przed potencjalnym zakwestionowaniem cen transferowych przez organy podatkowe. Dzięki temu przedsiębiorcy zyskują większe bezpieczeństwo podatkowe, co zmniejsza ryzyko ewentualnych sankcji czy korekt podatkowych. Uproszczenie obowiązków dokumentacyjnych przekłada się również na oszczędność czasu i środków finansowych, co pozwala skupić się na kluczowych aspektach działalności gospodarczej.

Warto jednak pamiętać, że zastosowanie uproszczeń typu safe harbour jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika. Oznacza to, że przedsiębiorca ma swobodę decyzji, czy chce skorzystać z tego typu uproszczeń, biorąc pod uwagę specyfikę swojej działalności oraz potencjalne korzyści i ryzyka. Szczególnie w przypadku usług o niskiej wartości dodanej, podatnik musi zadbać o zgromadzenie dokumentów potwierdzających spełnienie warunków skorzystania z regulacji safe harbour, co
w niektórych przypadkach może być utrudnione.

Jeśli masz wątpliwości lub potrzebujesz wsparcia w procesie decyzyjnym, skontaktuj się z nami. Nasz zespół ekspertów jest gotów, aby pomóc Ci w optymalnym wykorzystaniu regulacji safe harbour i zapewnieniu pełnej zgodności z obowiązującymi przepisami.