Najważniejsze zmiany ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (AML)

 

Zmiany opisane w punktach I-V poniżej należy ocenić jako istotne z perspektywy wszystkich grup przedsiębiorców. Punkty VI-XV poniżej opisują te aspekty Noweli, które rzutują wyłącznie na działalność instytucji obowiązanych. Ostatni punkt dotyczy natomiast nowych rodzajów działalności regulowanych, jakie wprowadza Nowelizacja, tj. działalność na rzecz spółek i trustów oraz działalność w zakresie walut wirtualnych.
 

I. Nowe podmioty obowiązane do zgłaszania informacji o beneficjentach rzeczywistych

Dotychczas podmiotami zobowiązanymi do zgłaszania informacji o beneficjentach rzeczywistych do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych (dalej: „CRBR”) były spółki jawne, komandytowe, komandytowo-akcyjne, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne (z wyjątkiem spółek publicznych). Nowelizacja poszerza ten katalog o:

• trusty, których powiernicy lub osoby zajmujące stanowiska równoważne mają miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nawiązują stosunki gospodarcze lub nabywają nieruchomość na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu lub na rzecz trustu,
• spółki partnerskie,
• europejskie zgrupowania interesów gospodarczych,
• spółki europejskie,
• spółdzielnie oraz spółdzielnie europejskie,
• stowarzyszenia podlegające wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego,
• fundacje.

Dla podmiotów istniejących w dniu wejścia w życie powyższych przepisów, ustawodawca przewidział dodatkowy 3-miesięczny termin na zgłoszenie swoich beneficjentów rzeczywistych zgodnie z nowymi regulacjami (art. 16 Nowelizacji). Oznacza to, że termin na zgłoszenie beneficjentów rzeczywistych przez te podmioty upłynie w dniu 31 stycznia 2022 r.

 

II. Zmiana danych beneficjenta rzeczywistego ujawnianych w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych

Dotychczas w CRBR ujawniano wyłącznie jedno obywatelstwo beneficjenta rzeczywistego. Na mocy nowych przepisów, konieczne będzie ujawnianie informacji o każdym posiadanym obywatelstwie.

Ustawodawca przewidział przy tym dodatkowy termin 6 miesięcy, tj. do dnia 30 kwietnia 2022 r., na aktualizację danych dotyczących obywatelstwa beneficjentów rzeczywistych zgłoszonych do rejestru przed wejściem w życie Nowelizacji.

 

III. Obowiązek wskazania danych osoby dokonującej zgłoszeń do CRBR

Od dnia 31 października zmianie ulegnie również sposób dokonywania zgłoszeń do CRBR. Oprócz danych, takich jak dane identyfikacyjne podmiotu zgłaszanego do rejestru, beneficjentów rzeczywistych oraz członków organu lub wspólników uprawnionych do reprezentacji, osoba dokonująca w imieniu danego podmiotu zgłoszenia do CRBR, będzie zobowiązana do podania swoich następujących danych:

• imienia i nazwiska,
• obywatelstwa,
• państwa zamieszkania,
• numeru PESEL albo daty urodzenia - w przypadku osób nieposiadających numeru PESEL,
• funkcji uprawniającej do dokonania zgłoszenia.

W praktyce, opisywana zmiana oznacza, że już na etapie sporządzania zgłoszenia konieczne będzie sprecyzowanie osoby, która w imieniu podmiotu to zgłoszenie podpisze oraz złoży co CRBR.

 

IV. Doprecyzowanie terminów zgłoszeń aktualizacyjnych do CRBR oraz sankcje za ich niedochowanie

Art. 60 ust. 1 ustawy o AML w dotychczasowym brzmieniu stanowił jedynie, że aktualizację informacji zgłaszanych do CRBR należy zgłosić w terminie 7 dni od ich zmiany. Nowelizacja dodaje art. 60 ust. 1a ustawy o AML, który precyzuje datę od której należy liczyć termin 7-dniowy (art. 1 pkt 34 Noweli).

Zgodnie z Nowelizacją, w przypadku przedsiębiorców, ustalenie momentu zmiany uzależnione jest od tego, czy wpis danej okoliczności do Krajowego Rejestru Sądowego ma charakter deklaratoryjny, czy konstytutywny. Wpis deklaratoryjny to taki, który jedynie potwierdza zaistnienie danej okoliczności, natomiast wpisem konstytutywnym jest taki wpis do Krajowego Rejestru Sądowego, bez którego dokonanie danej czynności jest bezskuteczne. W przypadku zdarzeń, co do których wpis ma charakter deklaratoryjny (np. zmiana składu zarządu, sprzedaż udziałów lub akcji), 7-dniowy termin należy liczyć od dnia dokonania czynności skutkującej koniecznością aktualizacji danych w CRBR (np. od dnia podjęcia uchwały o powołaniu członka zarządu, czy przeniesienia własności udziałów lub akcji). W przypadku wpisów o charakterze konstytutywnym (np. objęcie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym ze zmianą umowy spółki) – 7-dniowy termin należy liczyć dopiero od dnia dokonania wpisu podwyższenia kapitału zakładowego w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Wraz z uściśleniem terminów zgłoszeń aktualizacyjnych, ustawodawca precyzuje również sankcję za niedokonanie zgłoszenia lub jego aktualizacji w ustawowym terminie lub podanie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym w postaci kary pieniężnej do wysokości 1.000.000 zł (art. 1 pkt 62 Nowelizacji zmieniający art. 153 ust. 1 ustawy o AML). Zmiana art. 153 ust. 1 ustawy o AML miała na celu usunięcie wątpliwości, czy karze pieniężnej podlega wyłącznie niedokonanie zgłoszenia do CRBR w ogóle, czy również brak aktualizacji tego zgłoszenia w terminie.

 

V. Obowiązek przekazywania danych przez beneficjentów rzeczywistych

Przepis art. 1 pkt 35 Nowelizacji, dodający art. 60a ustawy o AML, nakłada na beneficjentów rzeczywistych obowiązek dostarczenia podmiotom zobowiązanym do zgłaszania informacji o beneficjentach rzeczywistych, wszystkich informacji oraz dokumentów niezbędnych do zgłoszenia informacji o beneficjencie rzeczywistym i jej aktualizacji w ustawowych terminach.

W przypadku nieprzekazania ww. informacji lub dokumentów, na beneficjenta rzeczywistego może zostać nałożona kara pieniężna do wysokości 50.000 zł (art. 1 pkt 62 Nowelizacji dodający art. 153 ust. 3 ustawy o AML).

Opisywane regulacje dają podmiotom zobowiązanym do zgłaszania informacji o beneficjentach rzeczywistych niezbędne narzędzie umożliwiające tym podmiotom dokonanie prawidłowego zgłoszenia do CRBR. Dotychczas, żaden przepis prawa powszechnie obowiązującego nie nakładał bowiem na beneficjenta rzeczywistego obowiązku przekazania danych niezbędnych do dokonania zgłoszenia.

 

VI. Obowiązek weryfikacji prawidłowości i prawdziwości informacji ujawnionych w CRBR przez instytucje obowiązane

Art. 1 ust. 37 Nowelizacji, dodający art. 61a ustawy o AML, nakłada na instytucje obowiązane obowiązek odnotowywania wszelkich rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym dotyczącym klienta, ustalonym przez tę instytucję obowiązaną, a danymi udostępnionymi w CRBR. Oprócz tego, instytucje obowiązane będą musiały podejmować działania w celu wyjaśnienia ustalonych rozbieżności, a w przypadku ich potwierdzenia – przekazać ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacje o tych rozbieżnościach wraz z uzasadnieniem i odpowiednią dokumentacją. Powyższe informacje będą mogły być przekazywane elektronicznie, za pośrednictwem CRBR.

Sposób odnotowywania i przekazywania informacji o rozbieżnościach pomiędzy stanem faktycznym dotyczącym klienta, ustalonym przez tę instytucję obowiązaną, powinien zostać określony w wewnętrznej procedurze instytucji obowiązanej, o czym szerzej mowa w pkt XII poniżej.

 

VII. Nowa przesłanka stosowania środków bezpieczeństwa finansowego przez podmioty prowadzące działalność w zakresie obrotu walutami wirtualnymi

Dotychczasowe przepisy ustawy o AML nakładały na instytucje obowiązane obowiązek stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w przypadku:

• nawiązywania stosunków gospodarczych,
• przeprowadzania transakcji okazjonalnej o równowartości 15.000 EUR lub większej oraz stanowiącej transfer środków pieniężnych na kwotę przekraczającą równowartość 1.000 EUR.

Nowelizacja rozszerza ten katalog poprzez nałożenie na podmioty prowadzące działalność w zakresie obrotu walutami wirtualnymi obowiązku stosowania środków bezpieczeństwa finansowego również w przypadkach transakcji okazjonalnych o równowartości 1.000 EUR lub większej, przeprowadzanych z wykorzystaniem waluty wirtualnej (art. 1 pkt 11 Nowelizacji zmieniający art. 35 ust. 1 ustawy o AML).

 VIII. Rozszerzenie obowiązku stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w stosunku do dotychczasowych klientów

Dotychczasowy art. 35 ust. 2 ustawy o AML, nakłada na instytucje obowiązane obowiązek stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w odniesieniu do klientów, z którymi utrzymują stosunki gospodarcze, z uwzględnieniem rozpoznanego ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, w szczególności, gdy doszło do zmiany uprzednio ustalonego charakteru lub okoliczności stosunków gospodarczych.

Nowelizacja określa nowe, dodatkowe przypadki, w których na instytucjach obowiązanych ciąży obowiązek stosowania tych środków w stosunku do dotychczasowych klientów (art. 1 pkt 11 Nowelizacji). Na mocy zmienionego art. 35 ust. 2 ustawy o AML, instytucje obowiązane będą stosować środki bezpieczeństwa finansowego również, gdy:

• dojdzie do zmiany uprzednio ustalonych danych dotyczących klienta lub beneficjenta rzeczywistego,
• instytucja obowiązana będzie w ciągu danego roku kalendarzowego zobowiązana na podstawie przepisów prawa do skontaktowania się z klientem w celu weryfikacji informacji dotyczących beneficjentów rzeczywistych, w szczególności gdy obowiązek taki wynika z przepisów ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami[4].

 

IX. Zmiany w zakresie identyfikacji klienta i weryfikacji jego tożsamości

Nowela nakłada na instytucje obowiązane nowe obowiązki w zakresie identyfikacji klienta, osoby upoważnionej do działania w jego imieniu oraz beneficjenta rzeczywistego i weryfikacji ich tożsamości, oraz precyzuje dotychczasowe regulacje dotyczące tych zagadnień.

Art. 1 pkt 13 Nowelizacji dodający art. 37 ust. 2 ustawy o AML, w przypadku identyfikacji jako beneficjenta rzeczywistego osoby fizycznej zajmującej wyższe stanowisko kierownicze, wymaga od instytucji obowiązanych dokumentowania wszystkich utrudnień:

• powodujących brak możliwości ustalenia lub wątpliwości co do tożsamości osób fizycznych, które w pierwszej kolejności powinny zostać wskazane jako beneficjenci rzeczywiści (osoby określone w art. 2 ust. 2 pkt 1 lit. a tiret pierwsze–czwarte ustawy o AML),
• związanych z uzasadnionymi czynnościami podejmowanymi w celu weryfikacji tożsamości beneficjenta rzeczywistego.

Nowelizacja konkretyzuje także pojęcie „rzetelnego i niezależnego źródła”, z którego mają pochodzić dane, dokumenty lub informacje, na podstawie których instytucja obowiązana dokonuje identyfikacji klienta i weryfikacji jego tożsamości. Zgodnie z art. 1 pkt 13 zmieniającym art. 37 ustawy o AML, za takie źródło należy uznać środki identyfikacji elektronicznej lub z inne odpowiednie usługi zaufania określone w rozporządzeniu 910/20145, a także wszelkie inne bezpieczne, zdalne lub elektroniczne procesy identyfikacji regulowane, uznane, zatwierdzone lub przyjęte przez właściwe organy krajowe. A zatem zgodnie z Nowelizacją, instytucja obowiązana będzie mogła dokonać weryfikacji tożsamości klienta w oparciu o kwalifikowany podpis elektroniczny lub profil zaufany ePUAP.

Nowela dodaje również art. 39 ust. 1a ustawy o AML, który przewiduje obowiązek uzyskania potwierdzenia rejestracji, odpisu z CRBR lub odpowiedniego rejestru prowadzonego w innych państwach członkowskich przed nawiązaniem stosunków gospodarczych lub przeprowadzeniem transakcji okazjonalnej z klientem mającym obowiązek ujawnienia informacji o beneficjentach rzeczywistych (art. 1 pkt 15 Nowelizacji). Dodawany na mocy Nowelizacji art. 37 ust. 3 ustawy o AML zastrzega jednak, że instytucje obowiązane, dokonując identyfikacji beneficjenta rzeczywistego, nie mogą polegać wyłącznie na informacjach pochodzących z CRBR lub odpowiednich rejestrach w innych państwach członkowskich UE.

 

X. Zmiana warunków odstąpienia od stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w odniesieniu do pieniądza płatniczego

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o AML, instytucje obowiązane – uwzględniając rozpoznane ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu – mogą odstąpić od stosowania środków bezpieczeństwa finansowego na etapie nawiązania stosunków gospodarczych lub przeprowadzenia transakcji okazjonalnej, w odniesieniu do pieniądza elektronicznego, w przypadku spełnienia określonych warunków.

Dotychczas jeden z warunków polegał na tym, że instrument płatniczy nie mógł być zasilony lub instrument ten miał maksymalny miesięczny limit transakcji płatniczych w wysokości równowartości 50 euro, a kwota ta mogła być wykorzystana wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nowelizacja podnosi powyższy limin do kwoty 150 EUR (art. 1 pkt 14 Noweli).

Nowelizacja dodaje również nową przesłankę negatywną odstąpienia od stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w odniesieniu do pieniądza elektronicznego. Dotychczas był nią przypadek wykupu pieniądza elektronicznego lub podjęcia w gotówce wartości pieniądza elektronicznego, gdy kwota podlegająca wykupowi przekraczała równowartość 50 EUR. Od dnia 31 października 2021 r. nie będzie możliwości odstąpienia od stosowania środków bezpieczeństwa finansowego również wtedy, gdy transakcja płatnicza zainicjowana będzie za pośrednictwem Internetu lub urządzenia, które może być wykorzystywane do porozumiewania się na odległość, i gdy wysokość pojedynczej transakcji przekroczy równowartość 50 EUR.

 

XI. Zmiany w zakresie stosowania wzmożonych środków bezpieczeństwa finansowego

Nowela wprowadza nowe okoliczności świadczące o wyższym ryzyku prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (art. 1 pkt 17 zmieniający art. 43 ust. 2 ustawy o AML), polegające na powiązaniu stosunków gospodarczych lub transakcji okazjonalnej z:

• ropą naftową, bronią, metalami szlachetnymi, produktami tytoniowymi, artefaktami kulturowymi, kością słoniową, gatunkami chronionymi lub innymi przedmiotami o znaczeniu archeologicznym, historycznym, kulturowym i religijnym lub o szczególnej wartości naukowej,
• klientem będącym obywatelem państwa trzeciego i ubiegającym się o prawo pobytu lub obywatelstwo w państwie członkowskim w zamian za transfery kapitałowe, nabycie nieruchomości lub obligacji skarbowych, lub inwestycje w podmioty o charakterze korporacyjnym w danym państwie członkowskim.

Kolejną zmianą w zakresie stosowania wzmożonych środków bezpieczeństwa finansowego jest zdefiniowanie państwa trzeciego wysokiego ryzyka, poprzez bezpośrednie odesłanie do aktu delegowanego przyjętego na podstawie art. 9 dyrektywy 2015/849.6

Nowelizacja konkretyzuje również sposób postępowania instytucji obowiązanej w przypadku nawiązania stosunków gospodarczych lub przeprowadzenia transakcji związanej z państwem trzecim wysokiego ryzyka (art. 44 ust. 1 ustawy o AML zmieniony na mocy art. 1 pkt 18 Noweli). W takiej sytuacji instytucje obowiązane powinny podjąć co najmniej następujące działania:

• uzyskać dodatkowe informacje o kliencie oraz beneficjencie rzeczywistym, a także o zamierzonym charakterze stosunków gospodarczych,
• uzyskać informacje o źródle majątku klienta i beneficjenta rzeczywistego oraz źródle pochodzenia wartości majątkowych pozostających w dyspozycji klienta i beneficjenta rzeczywistego w ramach stosunków gospodarczych lub transakcji,
• uzyskać informacje o przyczynach i okolicznościach zamierzonych lub przeprowadzonych transakcji,
• uzyskać akceptację kadry kierowniczej wyższego szczebla na nawiązanie lub kontynuację stosunków gospodarczych,
• zintensyfikować bieżące monitorowanie stosunków gospodarczych klienta przez zwiększenie ich liczby i częstotliwości oraz zwiększenie liczby transakcji typowanych do dalszej analizy.

Dodatkowo, w przypadku przeprowadzania transakcji związanej z państwem trzecim wysokiego ryzyka, instytucje obowiązane – oprócz zastosowania opisanych powyżej środków – są zobowiązane do podjęcia co najmniej jednego z następujących działań ograniczających ryzyko związane z taką transakcją:

• podjęcia dodatkowych czynności w ramach stosowanych wzmożonych środków bezpieczeństwa finansowego,
• wprowadzenia zintensyfikowanych obowiązków związanych z przekazywaniem informacji lub raportowaniem transakcji,
• ograniczenia zakresu stosunków gospodarczych lub transakcji.

 

XII. Zmiany w zakresie wewnętrznych procedur instytucji obowiązanych

Nowelizacja nakłada obowiązek bieżącej weryfikacji oraz aktualizacji wewnętrznej procedury instytucji obowiązanej (art. 1 pkt 24 Nowelizacji zmieniający art. 50 ust. 1 ustawy o AML), a ponadto dodaje nowe, obligatoryjne elementy tej procedury. Należy do nich określenie:

• zasad odnotowywania rozbieżności pomiędzy informacjami zgromadzonymi w CRBR a informacjami o beneficjentach rzeczywistych klienta ustalonymi w związku ze stosowaniem ustawy o AML,
• zasad dokumentowania utrudnień stwierdzonych w związku z weryfikacją tożsamości beneficjenta rzeczywistego oraz czynności podejmowanych w związku z identyfikacją jako beneficjenta rzeczywistego osoby fizycznej zajmującej wyższe stanowisko kierownicze.

Znowelizowany art. 50 ust. 3 ustawy o AML podkreśla, że nie tylko wprowadzenie wewnętrznej procedury, ale także jej aktualizacja podlega akceptacji przez kadrę kierowniczą wyższego szczebla.

Choć ustawodawca dostrzegł, że Nowelizacja rodzi po stronie instytucji obowiązanych obowiązek aktualizacji wewnętrznych procedur, to jednak nie zdecydował się na wprowadzenie przepisów przejściowych wskazując w uzasadnieniu projektu7, że okres 6 miesięcy od dnia ogłoszenia Nowelizacji w Dzienniku Ustaw „należy uznać za wystarczający do podjęcia przez instytucje obowiązane działań zmierzających do zaktualizowania procedur wewnętrznych.” Oznacza to, że termin aktualizacji wewnętrznych procedur upłynie w dniu 31 października 2021 r.

Wskazać również należy, że brak wprowadzenia lub aktualizacji wewnętrznej procedury w powyższym terminie naraża instytucję obowiązaną na karę administracyjną (art. 147 pkt 7 ustawy o AML).

XIII. Szkolenia

Art. 52 ust. 1 ustawy o AML przewiduje obowiązek zapewnienia udziału osób wykonujących obowiązki związane z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w programach szkoleniowych dotyczących realizacji tych obowiązków.

Nowelizacja zmienia powołany przepis w ten sposób, że nakazuje instytucjom obowiązanym uwzględnienie w programie szkoleń również zagadnień związanych z ochroną danych osobowych (art. 1 pkt 26 Noweli).

XIV. Obowiązek zapewnienia ochrony pracownikom i innym osobom wykonującym czynności na rzecz instytucji obowiązanych

Nowela nakłada na instytucje obowiązane obowiązek zapewnienia ochrony przed działaniami o charakterze represyjnym lub wpływającymi na pogorszenie sytuacji prawnej lub faktycznej, bądź polegającymi na kierowaniu gróźb wobec pracowników i innych osób wykonujących na ich rzecz czynności polegające na:

• zgłaszaniu rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń przepisów z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (art. 53 ust. 3 ustawy o AML zmieniony przez art. 1 pkt 27 Nowelizacji),
• zawiadamianiu właściwych instytucji lub organów o okolicznościach związanych z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu (art. 53a ust. 1 ustawy o AML dodany przez art. 1 pkt 28 Nowelizacji).

Co więcej, Nowelizacja zakazuje instytucjom obowiązanym, ich pracownikom oraz innym osobom wykonującym czynności na rzecz instytucji obowiązanej, podejmowania działań o charakterze represyjnym lub wpływających na pogorszenie sytuacji prawnej lub faktycznej, bądź polegających na kierowaniu gróźb, w szczególności działań negatywnie wpływających na warunki pracy lub zatrudnienia, wobec pracowników oraz innych osób wykonujących na rzecz instytucji obowiązanej czynności polegające na:

• zgłaszaniu rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń przepisów z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (art. 53 ust. 4 ustawy o AM zmieniony przez art. 1 pkt 27 Nowelizacji),
• zawiadamianiu właściwych instytucji lub organów o okolicznościach związanych z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu (art. 53a ust. 2 ustawy o AML dodany przez art. 1 pkt 28 Nowelizacji).

 

XV. Obowiązek uzyskania zgody na utworzenie przez instytucję obowiązaną oddziału lub przedstawicielstwa w państwie trzecim wysokiego ryzyka

Art. 44b ustawy o AML dodawany na mocy art. 1 pkt 19 Nowelizacji przewiduje wymóg uzyskania zezwolenia GIIF lub KNF na utworzenie przez instytucję obowiązaną oddziału lub przedstawicielstwa w państwie trzecim wysokiego ryzyka.

Zezwolenie wydawane jest przez właściwy organ na wniosek instytucji obowiązanej, zawierający m.in. informację o rozwiązaniach zapewniających przestrzeganie przez oddział lub przedstawicielstwo obowiązków z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Decyzje GIIF i KNF w przedmiocie wyrażenia zgody lub odmowy wyrażenia zgody na utworzenie przez instytucję obowiązaną oddziału lub przedstawicielstwa w państwie trzecim wysokiego ryzyka będą podlegały notyfikacji Komisji Europejskiej (ar. 1 pkt 19 Nowelizacji dodający art. 44e ustawy o AML).

Utworzenie oddziału lub przedstawicielstwa w państwie trzecim wysokiego ryzyka przez instytucję obowiązaną bez uzyskania zezwolenia będzie podlegało karze administracyjnej (art. 1 pkt 60 Nowelizacji dodający art. 147 pkt 16 ustawy o AML).
 

XVI. Nowe rodzaje działalności regulowanej

Nowelizacja wprowadza dwa nowe rodzaje działalności regulowanej:

• działalność na rzecz spółek lub trustów, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy o AML, czyli polegającą w szczególności na tworzeniu spółek handlowych, zapewnianiu siedziby, adresu prowadzenia działalności lub adresu korespondencyjnego, pełnieniu funkcji członka zarządu, działaniu jako powiernik trustu, działaniu jako osoba wykonująca prawa z akcji lub udziałów (art. 1 pkt 57 Nowelizacji dodający art. 129a ustawy o AML),
• działalność w zakresie walut wirtualnych, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o AML, czyli polegającej w szczególności na świadczeniu usług w zakresie wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi i środkami płatniczymi, wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi, pośrednictwa w wymianach, o których mowa powyżej lub prowadzenia rachunków elektronicznych zapewniających możliwość korzystania z jednostek walut wirtualnych (art. 1 pkt 57 Nowelizacji dodający art. 129a ustawy o AML).

Prowadzenie działalności gospodarczej w opisanych obszarach będzie wymagało uzyskania uprzedniego wpisu do rejestru działalności na rzecz spółek lub trustów, albo wpisu do rejestru działalności w zakresie walut wirtualnych.

Wpis do rejestru będzie dokonywany na wniosek, który powinien zostać złożony w formie elektronicznej ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (art. 1 pkt 57 Nowelizacji dodający art. 129f ustawy o AML). Wpis do rejestru powinien zostać dokonany w terminie 14 dni.

Obowiązek uzyskania wpisu do rejestru działalności na rzecz spółek lub trustów nie będzie obejmował adwokatów ani radców prawnych (art. 1 pkt 57 Nowelizacji dodający art. 129a ust. 2 ustawy).

Podmiot prowadzący działalność na rzecz spółek lub trustów, albo w zakresie walut wirtualnych bez wpisu do właściwego rejestru będzie podlegał karze pieniężnej w wysokości 100.000 zł (art. 1 pkt 63 dodający art. 153a i 153b ustawy o AML).

Przedsiębiorcy, którzy rozpoczęli wykonywanie działalności na rzecz spółek lub trustów albo działalność w zakresie walut wirtualnych przed dniem 31 października 2021 r. będą zobowiązani do dostosowania swojej działalności do znowelizowanych przepisów ustawy o AML w terminie kolejnych 6 miesięcy (art. 18 Nowelizacji). Termin ten upłynie w dniu 30 kwietnia 2022 r.

 

Skontaktuj się z nami i dowiedz się w jaki sposób możesz się przygotować do zmian wprowadzanych na mocy Nowelizacji ustawy o AML. Nasi specjaliści:

• przygotują strategię compliance dla Twojej firmy,
• pomogą Ci dostosować wewnętrzne procedury do nowych obowiązków wynikających z Nowelizacji,
• sporządzą zgłoszenie lub aktualizację informacji o beneficjentach rzeczywistych,
• zapewnią wsparcie w uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności regulowanej.

Pliki do pobrania

• Nowe obowiązki przedsiębiorców wynikające z nowelizacji ustawy o AML.pdf [PDF]