Kwoty w walutach obcych

Artykuł autorstwa eksperta PKF (Beata Handel - Biegły Rewident) został opublikowany w cyklu "Błędy w rachunkowości" Dziennika 'Gazeta Prawna' w dniu 15 lipca 2013 r.

Błąd:

W dniu 15 listopada spółka otrzymała kredyt banko­wy przeznaczony na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej w wysokości 200 tys. euro . Kurs sprzedaży banku obowiązu­jący w dniu otrzymania kredytu wynosił: 3,80 zł/euro , na dzień bilansowy średni kurs NBP wynosił 4 zł/euro. W dniu uruchomienia kredytu bank potrącił prowizje w wysoko­ści 2 proc. , a oprocentowanie kredytu wynosi 6 proc. w skali roku. Rata kredytu płatna jest kwar­talnie wraz ze spłatą rat odsetek. Spółka na dzień bilansowy wykazała wartość zobowią­zania kredytowego w kwocie 760 tys. zł., bez odsetek z uwagi na ich wymagalność w na­stępnym okresie sprawozdawczym. Prowizję odniosła jednorazowo w koszty finansowe w momencie otrzymania kredytu.

Komentarz eksperta:

Spółka błędnie wyceniła kredyt na dzień bilansowy, jak również nieprawidłowo odniosła wartość prowizji jednorazowo w koszty finansowe. W momencie wpływu waluty na rachunek bankowy z tytułu otrzymania od banku kredytu spółka prawidłowo wyceniła wartość zobowiązania tj. po stosowanym przez bank udzielający kredytu kursie sprzedaży danej waluty z dnia jej otrzymania. Z kolei na dzień bilansowy wartość zobowiązania należało zweryfikować i wycenić go zgodnie z art. 30 ust 1 ustawy o rachunkowości tj. po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski. Różnice kursowe powstałe na dzień wyceny zobowią­zań walutowych zalicza się odpowiednio do kosztów lub przychodów finansowych danego roku. W uzasadnionych przypadkach, o których mówi art. 28 ust 4 ustawy o rachunkowości możliwe jest zaliczenie różnic kursowych do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów. Pobrana przez bank prowizja zmniejszająca wielkość środków postawio­nych do dyspozycji jednostki w kwocie 15,2 tys. zł winna zostać zarachowana do czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, rozliczanych w koszty finansowe w równych ratach, w czasie na jaki zaciągnię­to kredyt. Jedynie, gdy kwota pobranej prowizji w ocenie jednostki nie jest wysoka, wówczas kierownik może podjąć decyzję o jej jednorazowym zarachowaniu w ciężar kosztów finansowych. Z kolei odsetki naliczane stopniowo podczas spłaty rat zwiększają zobowiązanie z tytułu kredytu w miarę ich naliczania i ujmowane są w korespondencji z kontem kosztów finanso­wych. Na dzień bilansowy zobowiązanie z tytułu kredytu należy wycenić w kwocie wymagającej zapłaty. Jednostka jest zobowią­zana do doliczenia odsetek na dzień bilansowy, mimo że nie są one jeszcze wymagalne przez bank. W analizowanym przykładzie odsetki od kredytu należne i naliczo­ne przez bank do dnia bilansowego w wysokości 6 tys. zł. zwiększają zobowiązanie z tytułu zaciągniętego kredytu i równocześnie koszty finansowe. W bilansie odsetki naliczone przez jednostkę na dzień bilansowy, których termin wymagalności przypada na lata następne, ujmuje się łącznie z kredytem. W odniesieniu do przedstawionej sytuacji jednostka na dzień bilansowy powinna wycenić zobowiązanie kredytowe po kursie 4 zł/euro tj. 800 tys. zł. wraz z naliczonymi odsetkami w kwocie 6 tys. zł. Różnice kursowe w wysokości 40 tys. zł. winny zostać odniesione do kosztów finansowych danego roku bilansowego.