Kwalifikacja umów leasingu operacyjnego na gruncie przepisów o schematach podatkowych (MDR) w związku z interpretacja ogólną Ministra Finansów

Alert autorstwa eksperta PKF (Rafał Sobera – Manager ds. doradztwa podatkowego).

Schematy podatkowe wprowadzone do polskiego porządku prawnego 1 stycznia 2019, budzą wiele wątpliwości przez niejednoznaczne przepisy. Z uwagi na tę niejednoznaczność część podatników i firm leasingowych często raportowało umowy leasingu, które były oparte na przesłance ujednoliconej dokumentacji. W tym zakresie Ministerstwo Finansów wydało interpretację ogólną nr DTS 5.8092.4.2024 z dnia 24 grudnia 2024 r., której celem jest rozwianie wątpliwości związanych z kwalifikacją umów leasingu operacyjnego w świetle obowiązku raportowania schematów podatkowych (MDR). Interpretacja ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania przepisów podatkowych przez organy podatkowe. Poniżej znajduje się krótkie wyjaśnienie podejścia zaprezentowanego w interpretacji ogólnej.

1. Leasing operacyjny a schematy podatkowe

• Umowy leasingu operacyjnego mogą potencjalnie spełniać ogólną cechę rozpoznawczą z art. 86a § 1 pkt 6 lit. d Ordynacji podatkowej, jeśli opierają się na znacznie ujednoliconej dokumentacji, która nie wymaga istotnych zmian w celu wdrożenia schematu u wielu korzystających.
• Zawarcie umowy leasingu operacyjnego nie oznacza automatycznie, że powstaje schemat podatkowy. Zawsze, oprócz kryterium kwalifikowanego korzystającego, należy zbadać, czy spełnione jest kryterium głównej korzyści (art. 86a § 2 Ordynacji podatkowej).

2. Kryterium głównej korzyści

• Kryterium głównej korzyści uważa się za spełnione, jeśli głównym lub jednym z głównych celów uzgodnienia jest osiągnięcie korzyści podatkowej.
• Przykłady korzyści podatkowych: obniżenie zobowiązania podatkowego, odsunięcie jego powstania w czasie lub zawyżenie straty podatkowej.
• W przypadku leasingu operacyjnego kryterium to nie będzie spełnione, jeśli umowa została zawarta przede wszystkim z powodów ekonomicznych i biznesowych, takich jak poprawa płynności finansowej, czy konieczność wykorzystywania przedmiotu leasingu w działalności

3. Obowiązki raportowania

• Leasingodawca nie jest zobowiązany do raportowania schematu podatkowego, jeśli nie ma wiedzy o spełnieniu kryterium głównej korzyści przez leasingobiorcę.
• Leasingobiorca, jako strona mająca pełną wiedzę o celach zawarcia umowy, może być zobowiązany do raportowania schematu podatkowego, o ile zostaną spełnione przesłanki do jego zaistnienia.

4. Wyłączenia z raportowania

• Nie powstanie obowiązek raportowania, jeśli:

1. Leasingobiorca nie spełnia kryterium kwalifikowanego korzystającego,
2. Leasingobiorca jest stroną umowy o współdziałanie potwierdzonej przez Szefa KAS,
3. Umowa leasingowa dotyczy leasingobiorcy opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek (estoński CIT),

• Wyłączenia te nie dotyczą schematów podatkowych transgranicznych.

5. Możliwość spełnienia innych cech rozpoznawczych

• Umowa leasingu operacyjnego może spełniać inne cechy rozpoznawcze, np. jeśli:

1. Zawarcie umowy prowadzi do zmiany zasad opodatkowania poprzez obieg środków między podmiotami powiązanymi.
2. Wypłaty z tytułu umowy przekraczają limity podatku u źródła (np. 25 mln zł przychodu dla nierezydenta).

Wnioski:

• Przed zawarciem umowy leasingu operacyjnego warto przeprowadzić analizę potencjalnych skutków podatkowych, w szczególności pod kątem spełnienia kryterium głównej korzyści.
• Leasingodawcy powinni ograniczyć się do weryfikacji informacji dostępnych w ramach standardowej staranności biznesowej w zakresie podpisywania umów leasingowych.
• Leasingobiorcy, jako strona znająca cel zawarcia umowy, muszą szczegółowo analizować swoje obowiązki raportowe, zwłaszcza w przypadku dużych transakcji.

W przypadku pytań lub potrzeby szczegółowej analizy zachęcamy do kontaktu z działem podatkowym.