Od 1 stycznia 2021 r. przepisy o cenach transferowych, odnoszące się do transakcji rajowych, zostały rozszerzone o obowiązek dokumentacyjny przewidziany dla:
- transakcji kontrolowanych lub transakcji innych niż kontrolowane, jeżeli rzeczywisty właściciel należności (z ang. beneficial owner) ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w tzw. raju podatkowym, a wartość takiej transakcji w roku obrotowym przekracza 500 000 PLN netto.
W tym miejscu Ustawodawca wprowadził domniemanie, że rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w tzw. raju podatkowym w sytuacji, gdy kontrahent podatnika lub spółki niebędącej osobą prawną dokonuje rozliczeń w roku podatkowym z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd w tzw. raju podatkowym.
W okresie tym zasadne było przypuszczać, że ów wspomniane wyżej domniemanie będzie wymagało objaśnień. Tak też się stało i dnia 21 grudnia 2021 r. został opublikowany przez Ministerstwo Finansów projekt objaśnień podatkowych w zakresie cen transferowych do obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla tzw. pośrednich transakcji rajowych, o którym mowa w art. 11o ust. 1a i 1b ustawy o CIT oraz art. 23za ust. 1a i 1b ustawy o PIT (zał. Weryfikacja przesłanek obowiązku dokumentacyjnego).
Zgodnie z nimi w pierwszej kolejności podatnik powinien zweryfikować, czy jego kontrahent jest rzeczywistym właścicielem. Jeżeli ta okoliczność zostanie potwierdzona, podatnik nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji. Jednakże gdy podatnik nie uzyska informacji wskazujących na to, że druga strona transakcji jest rzeczywistym właścicielem, czy też uzyska potwierdzenie, że nie jest rzeczywistym właścicielem, powinien on w dalszej kolejności poddać weryfikacji, czy rzeczywisty właściciel jest podmiotem rajowym. Dopiero gdy podatnik nie zgromadzi informacji wystarczających do ustalenia rezydencji rzeczywistego właściciela, powinien przejść do weryfikacji podstawy domniemania.
W tym wszystkim Ministerstwo zwraca uwagę na konieczność dochowania należytej staranności, tak przy identyfikacji rzeczywistego właściciela, jak i w/w podstawy domniemania.
Jak wskazano: „dla dochowania należytej staranności przy dokonywaniu transakcji z podmiotami niepowiązanymi, niezależnie od miejsca ich rezydencji, wystarczające jest pozyskanie przez podatnika oświadczenia wiedzy od drugiej strony transakcji, z którego wynika, że ta druga strona transakcji nie dokonuje żadnych rozliczeń, w roku podatkowym podatnika, z podmiotem rajowym”.
Praktyka pokazuje jednak, że standard należytej staranności jest w wielu przypadkach niemożliwy do dochowania z przyczyn czysto obiektywnych. Podatnik nie ma bowiem możliwości, żeby zmusić kontrahenta do złożenia takiego oświadczenia. Musi opierać się tutaj na jego dobrej woli i chęci współpracy.
Rozsądnym wydawać by się mogło wprowadzenie praktycznych przykładów mniej sformalizowanych informacji mogących służyć jako środki dowodowe.
Pamiętajmy, że konsultacje społeczne dotyczące tych przepisów trwają do końca stycznia. W efekcie już niedługo dowiemy się do jakich obowiązków dodatkowych będziemy zobligowani tyko po to, aby wywiązać się z jeszcze jednego obowiązku, obowiązku dokumentacyjnego cen transferowych.
Pliki do pobrania
Może Cię zainteresować
PKF News
Aktualności, alerty i wydarzenia - przydatne informacje z ostatniej chwili.
Wypełnienie pola oznacza wyrażenie zgody na otrzymywanie komunikacji marketingowej. Administratorem danych jest PKF Consult Sp. z o.o. Sp. k. ... więcej
Dziękujemy za zaufanie! Twój adres został zapisany w naszej bazie danych.
