Z końcem marca trzeba złożyć IFT i ORD–U

Wywiad redaktor Agnieszki Pokojskiej (Dziennik Gazeta Prawna) z ekspertem PKF (Mirosława Cienkowska) został opublikowany na portalu  www.ksiegowosc.gazetaprawna.pl w dniu 31 marca 2011 r.

Agnieszka Pokojska: 31 marca w przypadku podmiotów których rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym to ostatni dzień na sporządzenie sprawozdania finansowego i zamknięcie ksiąg. Jakie jeszcze obowiązki są związane z tym terminem?

Mirosława Cienkowska: Dla części podmiotów ostatni dzień marca to także ostateczny termin złożenia rocznego zeznania CIT - 8. Jednostki często zapominają też, że to  ostateczny termin składania deklaracji IFT-2/IFT-2R oraz ORD-u. Obie deklaracje dotyczą transakcji z nierezydentami. Obecnie, z uwagi na międzynarodowy charakter stosunków handlowych, wiele podmiotów jest obowiązanych do składania tych informacji.

Co to właściwie jest IFT?

Informacja IFT stanowi informację o dochodach zagranicznych podatników podlegających zryczałtowanemu CIT w Polsce.

Podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, ale osiągają na terytorium naszego kraju dochody płacą od nich zryczałtowany podatek. Przykładowo dotyczy to  otrzymanych dywidend, odsetek, należności licencyjnych, usług niematerialnych - doradczych, reklamowych, i innych wymienionych w art. 21 CIT. Osoby prawne wypłacające powyższe należności nierezydentom są płatnikiem tego podatku i  pobierają przy wypłacie tych świadczeń zryczałtowany podatek u źródła. Zdarza się jednak że na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zwolnień ustawowych podatku takiego się nie pobiera.

Kto jest zobowiązany do sporządzenia tej informacji IFT?

Te kwestie reguluje  art. 26 ust. 3 CIT. Zgodnie z tym przepisem informację IFT zobowiązany jest sporządzić płatnik dokonujący poboru zryczałtowanego podatku u źródła. Jednak zgodnie z art. 26 ust. 4 CIT oraz art. 42 ust. 6 PIT informację tę powinny sporządzać i przekazać również podmioty, które dokonują wypłat należności co do zasady podlegających opodatkowaniu u źródła, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. W tym drugim przypadku przekazywane są jednak tylko organowi podatkowemu, a nie podatnikom.

W zależności od statusu podatnika - nie płatnika -  podatku, składany jest formularz IFT-1R – dla podatników osób fizycznych lub IFT-2R – dla podatników osób prawnych.

Wspomniała pani również, że do 31 marca, upływa również termin do złożenia ORD–U. Co należy wykazać w tym formularzu?

ORD–U to informacja o umowach zawartych z nierezydentami - pojęcie rezydenta definiuje prawo dewizowe. W informacji tej wykazuje się wartości transakcji dokonanych z nierezydentami w ciągu roku podatkowego. Obowiązek wykazania informacji uzależniony jest od wystąpienia transakcji z nierezydentami - w tym w szczególności z podmiotami powiązanymi - o określonych parametrach oraz przekroczenia wymienionych w przepisach skumulowanych wartości  transakcji z poszczególnymi nierezydentami w ciągu roku podatkowego.

Kiedy więc wystąpi obowiązek złożenia tego formularza?

Obowiązek złożenia ORD–U powstaje, jeżeli jedna ze stron wspomnianej  umowy, bezpośrednio lub pośrednio, bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony umowy albo posiada udział w jej kapitale uprawniający do co najmniej 5 proc. wszystkich praw głosu. Jest to konieczne również gdy inny podmiot, niebędący stroną umowy, równocześnie bierze udział, bezpośrednio lub pośrednio, w zarządzaniu lub kontroli podmiotów będących stronami umowy albo posiada udziały w kapitałach tych podmiotów uprawniające, w każdym z nich, do co najmniej 5 proc. wszystkich praw głosu.

Przesłanką do złożenia ORD–U jest sytuacja, gdy nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów.

Zakłada się, że obowiązek złożenia formularza występuje gdy podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji wiedział lub mógł wiedzieć, przy zachowaniu należytej staranności, o fakcie posiadania takich udziałów lub o fakcie posiadania przez nierezydenta przedsiębiorstwa, oddziału lub przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W wymienionych przypadkach - w ORD-U należy zawrzeć umowy, które zostały zawarte w roku podatkowym z tym samym nierezydentem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych umów przekroczyła równowartość 300 tys. euro.

W ostatnim przypadku (gdy mowa o nierezydencie posiadającym w RP przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo) w ORD-U uwzględnia się umowy zawarte z tym nierezydentem, których jednorazowa wartość należności/zobowiązań przekroczyła równowartość 5 tys. euro.

Jak określać wartości podane w euro?

Przy określeniu wysokości kwoty należności i zobowiązań należy wziąć pod uwagę zarówno wynikające z umów sporządzonych w formie pisemnej.  jeżeli w umowie nie określono wartości należności lub zobowiązań albo umowa nie ma formy pisemnej mogą też być uwzględnione wystawione lub otrzymane faktury albo rachunki potwierdzające zawarcie umowy.

Właściwym kursem przeliczeniowym jest średni kurs Narodowego Banku Plskiego na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, za który składana jest informacja.

Szczegóły dotyczące obowiązku składania powyższej deklaracji są uregulowane w rozporządzeniu ministra finansów z 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (Dz.U.  nr 240, poz. 2061 z późn. zm).